Cerkiew garnizonowa św. Aleksego/Kościół garnizonowy św. Jerzego w Łodzi
Łódź przed odzyskaniem niepodległości znajdowała się w zaborze rosyjskim, z tego też powodu wysoką pozycją cieszyło się prawosławie, była to przecież religia władzy. Nieco gorzej przedstawiało się to w liczbach, gdyż wyznawcy prawosławia do Łodzi zaczęli przybywać dopiero w połowie wieku XIX i do wybuchu I WŚ nie stanowili pokaźnej siły. Aczkolwiek wyraźny wzrost osób wyznających prawosławie notowano po roku 1863 i 1905. Był to skutek przegranego powstania i wydarzeń rewolucyjnych oraz rozbudowy aparatu administracyjnego władz carskich. Przed 1914 r. w mieście było nieco ponad 7 tys. osób wyznania prawosławnego co stanowiło 2,3% ogółu.
W setną rocznicę utworzenia 37. Jekaterynburskiego Pułku Piechoty, carskie władze wojskowe wyszły z inicjatywą budowy cerkwi garnizonowej. Pułk od powstania styczniowego stacjonował w Łodzi, miał być to więc symboliczny prezent do żołnierzy. I rzeczywiście jesienią 1896 r. udało się oddać do użytku nową cerkiew zbudowaną według projektu Franciszka Chełmińskiego. Budowa była finansowana w dużej mierze z datków łódzkich fabrykantów takich jak Izrael Poznański czy Karol Scheibler. Oprócz części sakralnej w świątyni znajdowała się też ujeżdżalnia koni.
Po odzyskaniu niepodległości liczba prawosławnych w mieście spadła poniżej 1%. Władze w całym kraju zaczęły też realizację projektu mającego na celu przekształcanie lub całkowitą likwidację niektórych cerkwi. W Łodzi ograbioną po wojnie świątynie przekształcono na kościół katolicki i pozbawiono charakterystycznych wschodnich elementów. Budynek służył jako świątynia garnizonowa, tyle że dla Wojska Polskiego. Znajduje się przy ul. św. Jerzego 9 na Starym Polesiu.
#lodz #historialodzi #historia #architektura

Powered by WPeMatico